Haartransplantatie haarlijn

Haaruitval oorzaken

Wil je meer weten over de verschillende haaruitval oorzaken? Dagelijks verlies je gemiddeld 50 tot 100 haren. Dat is normaal en bij de meeste mensen groeien er nieuwe, sterke haren voor in de plaats. De realiteit is dat veel mannen en vrouwen hun haar verliezen naarmate ze ouder worden. Je kunt ook je haar verliezen als gevolg van bepaalde gezondheidsproblemen. Andere haaruitval oorzaken zijn medicijngebruik, stress, een verkeerd voedingspatroon of erfelijkheid. Behandelingen voor haarverlies zijn afhankelijk van de oorzaak. In sommige gevallen stopt het haarverlies bij of na het starten met de juiste behandeling.

Haaruitval oorzaken

 

Mogelijke oorzaken van overmatig haaruitval

Overmatig haarverlies heeft verschillende oorzaken. Haaruitval of alopecia doet zich voor op de hoofdhuid, maar tast in sommige gevallen de volledige lichaamsbeharing aan. Kenmerken en aandachtspunten bij overmatig haarverlies zijn:

• Overmatige haaruitval heeft uiteenlopende oorzaken, zoals gezondheidsproblemen, voedingstekorten, medicijn gebruik, medische behandelingen, stress of een zwangerschap.
• Je haar valt plotseling in grote hoeveelheden uit.
• Heb je tegelijkertijd koorts, pijn, gewichtsverlies, ademhalings- en/of huidproblemen? Raadpleeg in deze gevallen altijd je huisarts.
• Behandelmogelijkheden hangen af van de oorzaak. Een arts bespreekt de verschillende keuzes met je.
• Tijdelijke haaruitval is niet altijd te voorkomen, maar er zijn wel dingen die je kunt doen om je haar te beschermen en gezond te houden.

Verstoring haargroeicyclus

Aan het einde van de haargroeicyclus vallen de haren uit. De uitgevallen haren worden vervangen door nieuwe haren. Een verstoring van deze natuurlijke cyclus leidt vaak tot overmatige haaruitval. Er vallen veel meer haren uit dan dat er teruggroeien. Mogelijke oorzaken zijn onder meer:

• Alopecia areata of pleksgewijze kaalheid.
• Telogeen effluvium of plotseling overmatig haarverlies.
• Anagene haaruitval.
• Huidaandoeningen.
• Alopecia androgenetica of erfelijke kaalheid.
• Schildklieraandoeningen, lupus en andere auto-immuunaandoeningen.

Alopecia areata als oorzaak van haaruitval

Pleksgewijze kaalheid is een auto-immuunaandoening. Je immuunsysteem maakt antilichamen aan die de haarzakjes aanvallen. Het gevolg hiervan is krimpende haarzakjes en een afname van de haarproductie. Bij alopecia areata valt het haar in typische ronde plekken, ter grootte van een munt, uit. De aandoening treft zowel kinderen als volwassenen. Artsen weten niet precies wat de aandoening veroorzaakt. Ernstige stress en erfelijkheid spelen vermoedelijk een rol. De aandoening stopt plotseling, maar houdt in sommige gevallen jaren aan. Behandelmogelijkheden zijn beperkt.

Oorzaken van telogeen effluvium

Telogeen of plotseling haarverlies is meestal een tijdelijke aandoening, waarbij er tegelijkertijd veel haren in de rustfase komen. In plaats van 100 haren verlies je dagelijks tot wel 500 haren. De oorzaak van plotselinge haaruitval is vaak emotionele stress of fysieke trauma’s. Denk hierbij aan medische ingrepen, medische behandelingen, koorts, ernstige infecties, voedingstekort, plotseling gewichtsverlies, het gebruik van medicatie, een echtscheiding of het verlies van een geliefde. Kenmerkend is dat het haarverlies zich pas een paar maanden na de traumatiserende gebeurtenis voordoet. De haargroei herstelt zich dikwijls vanzelf, na het wegnemen of behandelen van de oorzaak. Dit duurt meerdere maanden.

Oorzaak anageen haarverlies

Anageen effluvium is wanneer het haar in de groeifase blijft. Het groeit niet verder en het haar sterft af. Deze vorm van haarverlies is plotseling en een gevolg van:

  • Chemotherapie bij een kankerbehandeling, radiotherapie en medicatie die het immuunsysteem onderdrukken.
  • Kort anageen syndroom, een erfelijke aandoening waarbij kinderen het haar niet lang kunnen laten groeien.

Als het haarverlies een gevolg is van een medische behandeling of medicijngebruik, herstelt de haargroei zich meestal als je de behandeling afrond en/of het medicijngebruik stopt.

Huidaandoeningen die de haargroei aantasten

Hoofdhuidaandoeningen hebben ook weleens haaruitval tot gevolg. Voorbeelden hiervan zijn seborroïsch eczeem, psoriasis, lichen planus, lupus, tinea capitis en/of bacteriële infecties. Als je een huidaandoening hebt die haaruitval veroorzaakt, zie je dikwijls ook symptomen zoals een rode huid, uitslag, jeuk en/of littekens. Huidaandoeningen zijn meestal goed te behandelen. Artsen schrijven in eerste instantie een schimmel- en/of antibacteriële zalf voor. De haargroei herstelt zich als de infectie is behandeld. Een goede verzorging van de hoofdhuid en je haar zijn nodig om deze gezond te houden.

Alopecia androgenetica

Erfelijke kaalheid is de meest voorkomende oorzaak van haaruitval. Alopecia androgenetica heeft blijvende haaruitval tot gevolg. Als je de aandoening niet laat behandelen, kan dit leiden tot volledige kaalheid. Dit is vooral bij mannen het geval. Vrouwen krijgen op latere leeftijd soms ook met deze vorm van haarverlies te maken, maar zien zelden al het haar uitvallen. Op tijd ingrijpen is de boodschap van specialisten. Vooral bij beginnend haarverlies bieden haargroeimiddelen een oplossing. Je gebruikt deze middelen dagelijks. Zoek je naar een blijvende oplossing? In dat geval ben je aangewezen op een haartransplantatie behandeling. Zolang je voldoende donormateriaal hebt en je gezondheid dat toelaat, is de ingreep mogelijk. De resultaten zijn goed en je ziet na verloop van tijd nieuwe haargroei op plaatsen waar het haar is uitgevallen.

Haaruitval door gezondheidsproblemen

Schildklierproblemen, Lupus, diabetes, reumatische en auto-immuunaandoeningen hebben haaruitval tot gevolg. Zeker als een aandoening onbehandeld blijft, is haarverlies één van de meest opvallende symptomen. Als je naast haaruitval aanhoudende klachten hebt, is het belangrijk een arts te raadplegen. Met behulp van bloedonderzoek of een huidbiopsie wordt je gezondheid onderzocht. Het stelt je huisarts of specialist in de gelegenheid om een aandoening te bevestigen of uit te sluiten. Haarverlies als gevolg van bijvoorbeeld een te snelle of te langzaam werkende schildklier, is te herstellen door het gebruik van kunstmatige schildklierhormonen. Het duurt een paar maanden, voordat je een verbetering van de haargroei ziet. Regelmatige check-ups verzekeren je ervan dat de aandoening onder controle is.

Haaruitval oorzaken – FAQ

Erfelijke haaruitval is wereldwijd de meest voorkomende oorzaak van haaruitval. Daarnaast zijn aandoeningen en oorzaken als alopecia areata, stress, traumatische gebeurtenissen, haarverzorging, hormonale disbalans en hoofdhuid infecties verantwoordelijk voor haarverlies.

Erfelijke haaruitval is te wijten aan de gevoeligheid voor het DHT-hormoon. Het hormoon verzwakt de haarzakjes, waardoor nieuwe haargroei niet mogelijk is. Schildklieraandoeningen, bloedarmoede, eiwittekort, chemotherapie en late vitaminewaardes kunnen eveneens haarverlies veroorzaken. De oorzaak kan onderzocht en vastgesteld worden.

Medische aandoeningen die met haarverlies gepaard kunnen gaan zijn schildklierproblemen, alopecia areata en hoofdhuidinfecties. Daarnaast kan haarverlies ook een gevolg zijn van medicijngebruik bij de behandeling van kanker, hoge bloeddruk, reumatische aandoeningen, depressiviteit, hart- en vaatziekten.

Het is normaal om dagelijks tussen de 50 en 100 haren te verliezen. Verlies je dagelijks meer haar, dan kan dat wijzen op overmatig haarverlies.

Over het algemeen geldt dat droog haar maximaal twee keer per week gewassen moet worden, terwijl mensen met vet haar het advies krijgen het haar vaker te wassen. Heb je normaal haar en geen last van droogheid of vettigheid, dan bepaal je zelf hoe vaak je je haar wast. Gebruik altijd een milde, reinigende shampoo en conditioner en spoel het haar na het wassen zorgvuldig uit.

Onderzoek heeft aangetoond dat een tekort aan vitamine D in je lichaam kan leiden tot haaruitval. Om een tekort aan vitamine aan te tonen, is bloedonderzoek nodig. Ook is het zo dat alleen langdurige tekorten van invloed zijn op de haaruitval. Als een tekort wordt aangetoond dan schrijft een arts een supplement voor. Met bloedonderzoek wordt de waarde gecontroleerd.

Langdurige perioden van niet wassen kunnen de hoofdhuid verstoppen. Ook raakt het haar beschadigt en wordt het groeivermogen belemmerd.

Je hoofdhuid en haar krijgen als gevolg van ijzertekort minder zuurstof en voedingsstoffen. Dit maakt het haar droog en zorgt ervoor dat het makkelijker beschadigt en breekt. In ernstige en langdurige gevallen kan dit leiden tot haaruitval.

Wanneer een arts het vermoeden heeft dat de oorzaak van het haarverlies dat je ervaart te wijten is aan een ziekte, vitaminetekort, hormonale onbalans of een infectie kan bloedonderzoek plaatsvinden.

Verschillenden aandoeningen hebben haaruitval tot gevolg. De meest voorkomende zijn schildklieraandoeningen, bloedarmoede, PCOS, psoriasis en seborroïsche dermatitis. Ook erfelijke kaalheid is bij vrouwen vaak de oorzaak van haarverlies.

Haarverlies is niet altijd het gevolg van een ernstige aandoening of een ziekte. Tijdelijke haaruitval komt dikwijls voor en heeft uiteenlopende oorzaken. Als je de oorzaak kent en deze wegneemt of behandelt, herstelt de haargroei zich meestal vanzelf. Het herstel duurt soms meerdere maanden. Komt haaruitval binnen je familie vaker voor? Laat dan onderzoek doen naar je gevoeligheid voor het gen dat erfelijke haaruitval veroorzaakt.

Onderzoek haaruitval oorzaken

Welke vorm van haarverlies je ook hebt, het is belangrijk om de oorzaak te kennen. Wist je dat je tegenwoordig thuis onderzoek kunt doen naar haarverlies? Het Haaronderzoekscentrum biedt een bloedwaardentest en een haaruitval DNA test aan die je bij jezelf toepast. Afname van het testmateriaal is eenvoudig en pijnloos. Nadat je de onderzoeksresultaten hebt ontvangen, zoek je wel of niet in overleg met een arts naar de beste oplossing. In veel gevallen is haaruitval te behandelen en neemt het haarverlies af. Om dit op de juiste manier te doen, is onderzoek nodig. Ondanks dat haarverlies een vervelende aandoening is, hoef je je er eigenlijk niet voor te schamen. Het is namelijk een van de meest voorkomende aandoeningen en artsen hebben veel ervaring met het onderzoeken van de oorzaak.